تست سختی لوله مانیسمان
در انجام تست سختی باید تمام مشخصات مکانیکی لوله مانیسمان را در نظر بگیرید. به خاطر داشته باشید که فرایند تولید و برش‌کاری می‌تواند بر مشخصات مکانیکی ماده اولیه که استنلس استیل است تأثیر بگذارد. همچنین در انجام تست سختی عملکرد و کیفیت لوله را نیز فراموش نکنید.
برای انجام تست سختی دستگاه تستر روی سطح لوله قرار داده می‌شود تا میزان تورفتگی و سایز آن را اندازه‌گیری کند. این تست سریع و آسان است اما برای برخی لوله‌ها که دارای ناهمواری‌های سطحی هستند یا رنگ آن‌ها تیره باشد توصیه نمی‌شود.
در حال حاضر سه نوع تست سختی وجود دارد:
1. Luo
2. Cloth
3. Victoria
این تست‌ها با سه دستگاه راکول (Rockwell)، برنیل (Brinell) یا ویکرز (Vickers) صورت می‌گیرند که به ترتیب توانایی اندازه‌گیری مقادیر سختی HRB، HB یا HV را دارند. نیازی به انجام هر سه تست نیست و نتایج تست سختی با یکی از این سه دستگاه کفایت می‌کند. البته خوب است این نکته را بدانید که دستگاه راکول نتایج دقیق‌تری دارد. در نظر داشته باشید که هزینه تست سختی برای لوله‌های مانیسمان ضخیم پایین‌تر خواهد بود.
تست کشش لوله مانیسمان
برای انجام تست کشش، دستگاهی لوله نمونه را تا حد شکستن می‌کشد. طی این فرایند دستگاه تستر امکان اندازه‌گیری برخی مشخصات فیزیکی ازجمله استحکام کششی، استحکام عملکرد و میزان کشیدگی را خواهد داشت.
تست فشار لوله مانیسمان
برای انجام این تست دستگاهی مخروطی شکل را داخل نمونه لوله مانیسمان می‌کنند. سپس دستگاه را منبسط کرده و لوله باید 5 ثانیه فشار ناشی از این انبساط را تحمل کند. درنهایت نباید هیچ‌گونه تَرک قابل‌مشاهده‌ای روی سطح لوله‌ها به وجود بیاید.
تست فشار را اغلب از ضعیف‌ترین قسمت لوله می‌گیرند و متوسط فشار قابل‌تحمل برای لوله مانیسمان 2.45 مگا پاسکال است.
4. تست خوردگی لوله مانیسمان
یکی از ویژگی‌های قابل‌توجه لوله‌ها تحمل آن‌ها در برابر خوردگی است. در این آزمایش اسید نیتریک استفاده می‌شود. غلظت اسید نیتریک به‌کاررفته به ترکیب فولاد مورد استفاده در ساخت لوله بستگی دارد.